Blog

Als je iets of iemand verliest, word je leven helemaal door elkaar geschud en de naschokken zijn nog lang voelbaar, zelfs als anderen denken dat je er al lang overheen bent of zou moeten zijn.

Als we denken aan rouwen, dan koppelen we daar automatisch het verlies van een geliefde aan, maar verlies kan vele facetten aannemen, zoals een relatiebreuk, het verlies van werk, een dier, een land, een zwangerschap, gezondheid, verbroken contact met een familielid, het besef dat je nooit een kind hebt mogen zijn, enz…

We beseffen dat ons leven nooit meer hetzelfde zal zijn, nadat we iets of iemand hebben verloren die onze identiteit heeft gevormd.

Verdriet is de schaduwzijde van liefde, als iets of iemand wegvalt waarvan je houdt, dan voel je diep verdriet hierdoor. Iedereen ervaart een verliessituatie ook anders en gaat hier ook anders mee om en bij de ene persoon vraagt rouwen meer tijd dan bij de andere; elke manier is ok, er is geen ‘goede’ of ‘foute’ manier van rouwen.

Maar wat als je hoogsensitief bent, als verdriet zo zwaar voelt, alsof je hart als gevangen voelt en het precies door een bankschroef tussen je longen wordt geperst?Je bent niet extra verdrietig omdat je hoogsensitief bent, maar verdriet wordt dieper doorvoeld als je een HSP bent.

Als HSP voel je zoveel en alles zo intens, niet alleen je eigen emoties maar ook nog eens alle gevoelens en emoties van anderen. 

Doordat een HSP o.a de eigenschap heeft erg empatisch te zijn én om meer het belang van de groep (de ander) voorop te stellen dan de eigen noden, bestaat de valkuil dat je als HSP je eigen emoties en gevoelens aan de kant zet, om er te zijn voor de ander, waardoor je je eigen rouwproces uitstelt of vermijdt.

Jammer genoeg is het vermijden of ontkennen van negatieve emoties en gevoelens geen optie en niet gezond, want vroeg of laat komen ze toch als een bal die je onder water houdt, door 1 of andere gebeurtenis of nieuw rouwproces, met enorme kracht weer boven.

Bij een plots en hevig verlies, kan het ook zijn dat jouw brein in een overlevingsmodus gaat, omdat het té intens voelt, je teveel in je hoofd zit en je daardoor onbewust afsluit voor je gevoelens, door bijvoorbeeld alles wat je voelt te verdoven. Dat kan nodig zijn om jou te laten functioneren tijdens de eerste maanden van het verlies.

Je bewust worden hiervan en met de juiste begeleiding van een rouwcoach, kan je terug je brein en je lichaam leren omgaan met emoties en met negatieve gebeurtenissen.

Begrijpen en aanvaarden dat je hoogsensitief bent, is belangrijk in een rouwproces. Weten hoe je als HSP kunt omgaan met de extra prikkels die dan binnenkomen, welke gevoelens van jou en van de ander zijn en hoe je als hoogsensitief iemand het rouwproces kunt integreren in je dagelijks leven, kan een groot verschil maken.

Rouwen als HSP is een veel complexer proces, door de grotere hoeveelheid aan prikkels én de diepgaande verwerking ervan.

Hierdoor ervaart een HSP veel vlugger stress wat veel energie kost. Verlies ervaren is dan ook één van de grootste stressfactors die wie in ons leven kunnen meemaken, waarbij ons zenuwstelsel zowel externe, als interne prikkels moet verwerken.

Door de overload aan prikkels én het sensitief zenuwstelsel van de HSP, raken zij dan ook sneller overprikkeld dan de niet-HSP. Hierdoor zijn hoogsensitieve personen kwetsbaarder voor stress-gerelateerde problemen zoals rouw-en verliessituaties.

Het is dus erg belangrijk om op je eigen voorwaarden en in je eigen tempo te rouwen, om al die ervaringen en emoties te verwerken en te integreren.

Creatieve expressie, zoals tekenen, schilderen of dansen kunnen eventueel helpen om complexe gevoelens die moeilijker naar de oppervlakte komen, te helpen transformeren.

En als laatste gun jezelf rust en tijd…heel veel tijd én ruimte om voor jezelf te zorgen en te helen, want rouwen is enorm uitputtend. Doe wat voor jou goed voelt, wees lief en zacht voor jezelf. Zelfzorg is nu erg broodnodig!

Als het niet alleen lukt, zoek dan ondersteuning bij familie of vrienden, of bij een rouwtherapeute.
Als je goed voor jezelf zorgt, dan pas kan je ook voor anderen zorgen.

Liefs Nancy